Κοιτάζοντας το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, απολαμβάνοντας το βαθύ μπλε του ουρανού, χαζεύοντας το απόλυτο τίποτα, από πού πηγάζει η σκέψη να ενημερώσουμε κατευθείαν το προφίλ μας με δημοσίευση του συναισθήματος που μας προκαλείται από το τοπίο; Κάθε αντίδραση που προκύπτει, τη νιώθουμε άρα υπάρχει. Γιατί να προχωρούμε σε δημοσίευση της χαράς, της ικανοποίησης, της ευτυχίας;
Ένα πέρασμα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και κυρίως από το Facebook, πείθει πως δίπλα σε κάθε φωτογραφία, σε κάθε λέξη, σε κάθε φράση υπάρχει και από ένα καταγεγραμμένο συναίσθημα που συνοδεύεται συνήθως από πολλά θαυμαστικά. Όταν ο θαυμασμός είναι τόσο μεγάλος, μια υποσυνείδητη φωνή ωρύεται πως η τεχνολογία θα έπρεπε να υποχωρεί μπροστά στη μαγεία της στιγμής.
Γιατί η αλήθεια είναι πως όταν ζούμε μία συναρπαστική εμπειρία, δύσκολα σκεφτόμαστε να την καταγράψουμε. Απλώς, τη ζούμε. Έτσι είχαμε μάθει, τουλάχιστον πριν το Facebook. Τώρα, πέρα από τς φωτογραφίες που ανεβαίνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου, τα check- in, και κάθε δημοσίευση με σκοπό την προσωπική ανάδειξη, όλα τα δημοσιευμένα συναισθήματα βρίσκονται καταχωρημένα ανά ημερομηνία.
Μπορούμε να ανατρέξουμε οποιαδήποτε στιγμή σε αυτά για να τα θυμηθούμε, και κυρίως να θυμηθούμε ό,τι ξεχάσαμε να ζήσουμε επάνω στην ανάγκη μας για προβολή. Και κάπου εκεί, σε μια ενδελεχή ανασκόπηση των συναισθημάτων, προκύπτει το “feeling irritated”. Αντίδραση που προκύπτει φυσικά ή από συνήθεια;
Αυθόρμητα ή ελεγχόμενα συναισθήματα;
Το βασικό ερώτημα είναι εάν όσα από αυτά που σπεύδουμε να γράψουμε ότι αισθανόμαστε, τα νιώθουμε πραγματικά. Πολλοί μελετητές συνδέουν την γενικότερη εικόνα, που θέλουμε να παρουσιάσουμε για τον εαυτό μας, με τον ναρκισσισμό και αποτελεί γεγονός πως ο “κοινωνικός” ναρκισσισμός εντείνεται το καλοκαίρι. Η ναρκισσιστική διάθεση δεν έχει σχέση μόνο με την εξωτερική εμφάνιση, με την μανία των selfie. Σχετίζεται, όπως εξηγούν ερευνητές του πανεπιστημίου του δυτικού Ιλινόις, με την μεγαλειώδη επιδειξιομανία, (GE).
Γιατί θέλουμε κατά βάση, να περνάμε καλά αλλά κυρίως, να “διαλαλούμε” έστω, και γραπτώς, πως νιώθουμε χαρούμενοι, ενθουσιασμένοι, ανυπόμονοι για κάτι; Οι ειδικοί λένε πως “Το GE σχετίζεται με την ματαιοδοξία, την υπεροψία και τις επιδεικτικές τάσεις, ενώ τα άτομα που την παρουσιάζουν, θέλουν να είναι συνεχώς στο επίκεντρο της προσοχής. Αποκαλύπτουν πράγματα για τον εαυτό τους γιατί δεν μπορούν να χάνουν καμία ευκαιρία αυτοπροβολής”.
Όπως αναφέρει ωστόσο, ο λέκτορας κοινωνικής ψυχολογίας, δρ Viv Vignoles, δεν μπορεί να γίνει ξεκάθαρο εάν “η ατομική ναρκισσιστική συμπεριφορά αποτυπώνεται σε ορισμένες συμπεριφορές στο Facebook, αν το ίδιο το Facebook μας οδηγεί σε αλλαγή ψυχοσύνθεσης ή αν συμβαίνουν και τα δύο”. Ίσως, το συγκεκριμένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης χτίζει τέτοιες ανάγκες έκφρασης μέσα από τον χαρακτήρα της προβολής που το χαρακτηρίζει.
Με αυτή τη λογική, το να νιώθουμε διαδικτυακά, “σκεπτικοί, χαλαροί, ερωτευμένοι” ή οτιδήποτε άλλο, είναι μια νέα συνήθεια που καλλιεργεί το Facebook. Ανακοινώνουμε την διάθεσή μας και ανυπομονούμε για τις αντιδράσεις φίλων. Δεν επιδιώκουμε να κρατήσουμε για τον εαυτό μας τη στιγμή, προχωρούμε σε μία συναισθηματική κατάθεση που θα επιφέρει... likes, σχόλια, ακόμη και αισθήματα ζήλιας για όσους μένουν φέτος, πίσω, στην Αθήνα.
Ακόμη, κι εάν μας αρέσει σε μικρό βαθμό, το νησί που είμαστε τώρα, θα επιλέξουμε να αυτοχαρακτηριστούμε “refreshed, cool, super”. Γιατί θα αυξήσει το ενδιαφέρον των γνωστών προς το προφίλ μας, γιατί θα βοηθήσει να πιστέψουμε κι εμείς οι ίδιοι το ιδεατό της κατάστασης που ζούμε. Πάνω σε ένα ξεχείλισμα συναισθημάτων, θα έχουμε κάνει την πιο ειλικρινή μας δήλωση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας...