Είσαι ελεύθερη (ή ελεύθερος), αλλά οι φίλοι σου είναι δεσµευµένοι. Είναι λογικό να αισθάνεσαι «λίγο άβολα» όταν βρίσκεσαι ανάµεσά τους. Mπορείς όµως να κάνεις κάτι γι’ αυτό;
Βήµα 1: αποδέξου το
Κάθε άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του περνάει από διαφορετικές φάσεις. Έτσι υπάρχουν ελεύθεροι, σε σχέση, παντρεµένοι, χωρισµένοι κ.ο.κ. Κάθε κατάσταση έχει τις ιδιαιτερότητές της και τις ανάγκες της. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να νιώθουµε άβολα όταν είµαστε σε διαφορετική φάση από τους άλλους.
Εξάλλου, τα δεδοµένα αλλάζουν διαρκώς. Πρέπει δηλαδή να αποδεχτούµε ότι κάποιοι αυτή τη στιγµή της ζωής τους είναι σε µια συγκεκριµένη κατάσταση και εµείς σε κάποια άλλη, την οποία όµως δεν χρειάζεται να «δαιµονοποιούµε».
Εξάλλου, τα δεδοµένα αλλάζουν διαρκώς. Πρέπει δηλαδή να αποδεχτούµε ότι κάποιοι αυτή τη στιγµή της ζωής τους είναι σε µια συγκεκριµένη κατάσταση και εµείς σε κάποια άλλη, την οποία όµως δεν χρειάζεται να «δαιµονοποιούµε».
Βήµα 2: βρες τι φταίει
Αν το να είµαστε µόνοι δεν είναι επιλογή µας, θα πρέπει να προσπαθήσουµε να καταλάβουµε τι φταίει και γιατί νιώθουµε έτσι, θέτοντας απλά ερωτήµατα στον εαυτό µας. Νιώθουµε, για παράδειγµα, ότι δεν τα έχουµε καταφέρει; Ότι οι άλλοι είναι καλύτεροι; Προσδιορίζοντας λοιπόν τις αιτίες, αντιλαµβανόµαστε σε ποιο βαθµό έχουµε εµείς ευθύνη και σε ποιο βαθµό είναι θέµα τύχης. Το πιο πιθανό είναι να καταλήξουµε στο συµπέρασµα ότι πρόκειται για µια φάση που θα περάσει, οπότε και θα νιώσουµε καλύτερα.
Βήµα 3: στην πράξη
Το ότι οι φίλοι µας είναι δεσµευµένοι δεν σηµαίνει ότι δεν µπορούµε να κάνουµε παρέα µαζί τους. Ωστόσο, απαιτείται µια αναπροσαρµογή στις παρέες µας. ∆εν µπορούµε να είµαστε συνέχεια µε ζευγάρια. Θα πρέπει να αναζητήσουµε παρέες που είναι στην ίδια κατάσταση µε εµάς και εποµένως έχουµε κοινές αναφορές, κοινούς προβληµατισµούς και στόχους. Έτσι κρατάµε τις ισορροπίες και δεν νιώθουµε µειονεκτικά. Μια µέση λύση είναι ίσως να κάνουµε παρέα µε τα δεσµευµένα ζευγάρια µε τα οποία έχουµε πιο στενή σχέση και να αποφεύγουµε τους λιγότερο στενούς φίλους που είναι δεσµευµένοι ή να βγαίνουµε µαζί τους εφόσον υπάρχουν και άλλοι αδέσµευτοι στην παρέα.
Της ∆ήµητρας Βγενοπούλου
Με τη συνεργασία της ∆ρ Ίλιας Θεοτοκά, κλινικής ψυχολόγου – ψυχοθεραπευτριας της Ψυχιατρικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκοµείο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας...