Οι αναλύσεις που γίνονται καθημερινά, γύρω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι πολλές. Σχολιασμοί αρνητικοί, θετικοί, ουδέτεροι, περιστρεφόμενοι όλοι γύρω από το Facebook, το Twitter, και άλλες κοινωνικές ιστοσελίδες. Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα συγκεκριμένα μέσα μας γοητεύουν τόσο πολύ;
Υπερβολικός εθισμός σε μια εικονική πραγματικότητα, ανάγκη για επικοινωνία εξ αποστάσεως, προσαρμογή σε μια καθημερινότητα με μη πραγματικούς φίλους και μη ρεαλιστικά δεδομένα, φωτογραφίες που προδίδουν ναρκισσισμό και ανάγκη αυτοπροβολής. Όταν ακούμε τη λέξη “Facebook”, τείνουμε να εστιάζουμε στα αρνητικά σημεία του σχεδόν δημοφιλέστερου μέσου κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς να μπορούμε να δούμε πως πίσω από όλα όσα κατηγορούμε, υπάρχει μία αναπόφευκτη δύναμη που ασκεί μεγάλη επιρροή επάνω μας.
Το Facebook, όσο κι αν αρνούμαστε να το παραδεχτούμε, ασκεί μία ανεξέλεγκτη γοητεία και επιρροή επάνω στους χρήστες του. Η υπερβολική χρήση του επικεντρώνεται γύρω από μια συναισθηματική εμπειρία που γεννάει ο ίδιος ο τρόπος που είναι σχεδιασμένο. Σε μια επιστημονική μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2011, εκείνο που εξετάστηκε είναι σε ποιον βαθμό η χρήση ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης έχουν τη δύναμη να προκαλούν μια συγκεκριμένη ψυχοσωματική αντίδραση στον οργανισμό μας.
Όσα διαπιστώθηκαν, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Από τριάντα υγιείς εθελοντές, η ερευνητική ομάδα έκρινε πως έπρεπε να καταγράψει την αρτηριακή πίεση, την αγωγιμότητα του δέρματος, την αναπνευστική δραστηριότητα, την διαστολή της κόρης των ματιών των χρηστών, κατά την διάρκεια μιας τρίλεπτης έκθεσης τους σε συγκεκριμένες εικόνες. Πρώτον, στην παρουσίαση πανοραμικών εικόνων από τη φύση που θεωρείται ότι προκαλεί χαλαρωτική κατάσταση, δεύτερον στον προσωπικό λογαριασμό τους στο Facebook, και τρίτον σε μια μαθηματική άσκηση ή εργασία που προκαλεί άγχος.
Από τις αναλύσεις κυρίως, της διαστολής της κόρης των ματιών, προέκυψε πως οι αντιδράσεις από την εμπειρία του Facebook ήταν πολύ διαφορετικές από εκείνες που παρατηρήθηκαν μπροστά στη χαλάρωση και το άγχος. Οι δείκτες της σωματικής δραστηριότητας σε αυτές τις τρεις διαφορετικές περιπτώσεις διέφεραν κατά πολύ. Από όσα αποκαλύφθηκαν από τις βιολογικές αντιδράσεις, το Facebook διαπιστώθηκε πως μπορεί να προκαλέσει πράγματι μια ψυχοφυσιολογική αντίδραση που έχει έντονο το χαρακτηριστικό της υψηλής διέγερσης.
Από τα συγκεκριμένα ευρήματα παρατηρήθηκε πως η ενασχόληση με αυτές τις σελίδες προδίδει μια ιδιαίτερα θετική συναισθηματική κατάσταση του εαυτού μας όταν χρησιμοποιούμε τον προσωπικό μας λογαριασμό. Αγωνιούμε να δούμε ενημερώσεις φίλων μας, να διαβάσουμε τα έντονα κόκκινα μηνύματα που βρίσκονται στο inbox, να ανοίξουμε τα request για αποδοχή ή μη αιτημάτων φιλίας. Όλα αυτά συντελούν και χτίζουν μια υπερβολική ανάγκη αφιέρωσης προσωπικού χρόνου στο μέσο που στο μυαλό μας, τουλάχιστον προσφέρει παροδική χαρά.
Οι αρνητικές εντυπώσεις από την χρήση του Facebook καταγράφονται ακόμη και από τους πιο φανατικούς του αντιπάλους, μετά από πολύωρη αφιέρωση χρόνου σε αυτό. Ανάμεσα στα στάδια από τα οποία περνάει ένας χρήστης, υπάρχει ένα που τον οδηγεί πιο κοντά στον εθισμό. Κάπου εκεί ξεκινούν οι ενστάσεις και οι υπερβολικές αντιδράσεις για ένα μέσο που λίγο πολύ, όλοι ξέρουμε πως χρησιμοποιούμε. Η μη παραδοχή κάποιων δεδομένων θεωρούμε ότι θα μας απομακρύνει από τον κόσμο που χτίζει γύρω μας το Facebook, αλλά τελικά κατορθώνει το αντίθετο.
Η γοητεία του πιο πετυχημένου ίσως, μέσου κοινωνικής δικτύωσης δεν διαπιστώνεται μόνο στην αυξημένη ένταση στην οποία βρίσκεται ο ανθρώπινος οργανισμός όταν το χρησιμοποιεί, συναντάται στο ανυπόμονο βλέμμα κάθε χρήστη που παρατηρούμε ότι έχει όταν πληκτρολογεί τους προσωπικούς του κωδικούς που θα τον φέρουν πιο κοντά στον δικό του κόσμο, σε μια εικονική κοινωνία που τον περιμένει για να μοιραστεί σχόλια, ψηφιακά χαμόγελα, σκέψεις, φωτογραφίες, σε όλα όσα θεωρεί ότι εκλείπουν από την καθημερινότητα εκεί έξω, και τον απομακρύνουν από την “ευτυχία” που του προσφέρει απλόχερα ένα μέσο όπως το Facebook.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας...