Πολλές φορές λέμε «και τι δεν θα έδινα να γινόμουν και πάλι παιδί», ειδικά με όλα αυτά που συμβαίνουν τώρα όλοι θα θέλαμε να μπορούμε να δραπετεύσουμε σε ψεύτικα κάστρα, αντί να είμαστε κλεισμένοι σε γραφεία που μας πνίγουν, να πολεμήσουμε με δράκους, αντί για τον έφορο που μας χτυπάει την πόρτα και να ανησυχούμε για το τι θα φορέσει η Barbie μας στην πισίνα, αντί για το πόσα έχουμε να ξοδέψουμε για σούπερ μάρκετ! Κι όμως μπορούμε να γυρίσουμε για λίγο στα χρόνια της αθωότητας και με τα παιδιά μας ως οδηγούς να δούμε πως το δώρο της ζωής είναι μεγάλο.
Να λοιπόν τι μπορούν να μας διδάξουν για να ζούμε τη ζωή στο μέγιστο.
Αγαπάνε την ελευθερία του να περπατάς ξυπόλητος: Είναι το πρώτο πράγμα που κάνουν μόλις μπαίνουν στο σπίτι. Πετάνε τα παπούτσια τους, αφήνουν τα πόδια τους να έρθουν σε επαφή με το πάτωμα και και μετά κουλουριάζουν στο καναπέ ελεύθερα από δεσμεύσεις.
Βλέπουν μικρά θαύματα παντού: Ναι μπορείτε να νιώθετε ότι τα έχετε δει όλα στην ζωή, όμως η αλήθεια είναι ότι κάθε στιγμή και κάθε κατάσταση είναι μοναδική μέσα στο χωροχρόνο. Δώστε τους την αξία που πρέπει. Ενθουσιαστείτε με πράγματα απλά και καθημερινά όπως κάνουν τα παιδιά.
Λένε τα πράγματα όπως είναι: Δείχνουν την χαρά τους, δείχνουν και το θυμό τους, δείχνουν τον ενθουσιασμό αλλά και την απογοήτευση τους. Πόσο πιο απλό και πραγματικά απελευθερωτικό είναι να μπορείς να εκφράζεις ότι αισθάνεσαι όπως είναι, χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς στρογγυλέματα, χωρίς κάλυψη. Μας μαθαίνουν να είμαστε αληθινοί.
Δίνουν σημασία στην προσπάθεια: Η θέληση και η αντίσταση στην παραίτηση. Η επιμονή τους να σκαρφαλώσουν σε εκείνο το δέντρο όσο χρόνο κι αν χρειαστεί. Η αποφασιστικότητα ότι θα το κάνουν γιατί πολύ απλά το έβαλαν στο μυαλό τους.
Αγαπούν την ενεργητικότητα και λένε όχι στη νωθρότητα: Αυτή η εγρήγορση που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Το ακούραστο πνεύμα τους που τα κάνει να τρέχουν αντί να περπατάνε, να χοροπηδούν και να σκαρφαλώνουν σε κάθε τοιχάκι του δρόμου. Μας μαθαίνουν να αγαπάμε την κίνηση και την υγεία που δίνει στο σώμα μας.
Περνάνε καλά: Δεν ανησυχούν για το τι μπορεί να γίνει αλλά για αυτό που συμβαίνει εδώ και τώρα. Οτιδήποτε και να κάνουν την δεδομένη στιγμή το κάνουν με όλο τους το είναι. Μας μαθαίνουν να εκτιμάμε το παρόν.
Αγαπάνε και το δείχνουν: Αγκαλιάζουν, εκφράζουν την αγάπη, τον ενθουσιασμό, χωρίς τον φόβο και τον εγωισμό των μεγάλων. Το νιώθουν και το λένε με πάθος και απόλυτη δοτικότητα κάθε μέρα, οποιαδήποτε στιγμή τους έρθει η ανάγκη. Μας μαθαίνουν ποιες είναι οι προτεραιότητες στη ζωή, τον σκοπό της και για ποια πράγματα τελικά αξίζει πραγματικά να παλεύουμε καθημερινά.
Απλά αντιγράψτε τα….
αναδημοσίευση από http://www.jenny.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας...